De dag die je wist dat hij zou komen
Hoe krom kan een zin zijn. Maar het gaat over de dag waarvan ik wist dat hij ooit zou komen. De dag dat er een vijver in de tuin ligt. (liggen vijvers?). Een lang weekend zonder andere afspraken, lekker weer en goede voorbereiding. Dat is het geheim.
Van mij hoeft het niet, een vijver. Maar ik wil wel al het leven dat het met zich meebrengt. Vogels, egels en poezen die komen drinken. Hopelijk niet tegelijk met nadelig gevolg voor één van dezen. De poes is gelukkig een beetje bang voor vogels sinds zij op een mooie zomerdag achter jonge merels aanzat. De ouders hebben duidelijk gemaakt dat ze deze actie niet op prijs stellen. Verder natuurlijk de kikkers en padden die op het water af komen, ik vind het nu al leuk! Hopelijk komen er ook salamanders op af. Een ander wensdier voor de vijver is een grote, gekleurde, Libelle. Nog nooit gezien. Tot de vijver 5 minuten klaar was. Toen vloog er een langs. Hopelijk komt hij vaker en gaat even rusten aan de waterkant. Bij voorkeur op een moment dat wij bij de vijver zitten.
We hebben de vijver iets verhoogd aangelegd zodat hij nog een beetje kan zakken. Er komen nog waterplanten bij, het gras moet weer herstellen, maar er zitten al een paar water torretjes in en een mini kikkertje komt regelmatig een plonsje maken.
De rest van de tuin sukkelt rustig voort. De planten groeien niet hard, regelmatig te koud. De ene week te koud en nat, de andere week warm en heel erg droog. Heel veel planten zijn door de slakken opgegeten. Sinds we biervallen hebben gezet en zo honderden slakken hebben weggevangen (verdronken, maar dat klinkt zo naar) blijven de kattensnorren bloeien. Een andere mooie plant die op het nippertje het gered heeft van de slakken, is de Lelie. In het voorjaar heb ik er een aantal in potten gezet. In bloei zet ik die potten in het zicht.
Dit is een hele mooie Lelie, heel licht roze met donkere rand. Hij bloeit al meer dan een week.
| Published on augustus 3rd, 2016 | | Posted by Saskia |