Archive for augustus, 2016

De dag die je wist dat hij zou komen

Hoe krom kan een zin zijn. Maar het gaat over de dag waarvan ik wist dat hij ooit zou komen. De dag dat er een vijver in de tuin ligt. (liggen vijvers?). Een lang weekend zonder andere afspraken, lekker weer en goede voorbereiding. Dat is het geheim.

Van mij hoeft het niet, een vijver. Maar ik wil wel al het leven dat het met zich meebrengt. Vogels, egels en poezen die komen drinken. Hopelijk niet tegelijk met nadelig gevolg voor één van dezen. De poes is gelukkig een beetje bang voor vogels sinds zij op een mooie zomerdag achter jonge merels aanzat. De ouders hebben duidelijk gemaakt dat ze deze actie niet op prijs stellen. Verder natuurlijk de kikkers en padden die op het water af komen, ik vind het nu al leuk! Hopelijk komen er ook salamanders op af. Een ander wensdier voor de vijver is een grote, gekleurde, Libelle. Nog nooit gezien. Tot de vijver 5 minuten klaar was. Toen vloog er een langs. Hopelijk komt hij vaker en gaat even rusten aan de waterkant. Bij voorkeur op een moment dat wij bij de vijver zitten.

IMG_1278

We hebben de vijver iets verhoogd aangelegd zodat hij nog een beetje kan zakken. Er komen nog waterplanten bij, het gras moet weer herstellen, maar er zitten al een paar water torretjes in en een mini kikkertje komt regelmatig een plonsje maken.

De rest van de tuin sukkelt rustig voort. De planten groeien niet hard, regelmatig te koud. De ene week te koud en nat, de andere week warm en heel erg droog. Heel veel planten zijn door de slakken opgegeten. Sinds we biervallen hebben gezet en zo honderden slakken hebben weggevangen (verdronken, maar dat klinkt zo naar) blijven de kattensnorren bloeien. Een andere mooie plant die op het nippertje het gered heeft van de slakken, is de Lelie. In het voorjaar heb ik er een aantal in potten gezet. In bloei zet ik die potten in het zicht.

IMG_1276

Dit is een hele mooie Lelie, heel licht roze met donkere rand. Hij bloeit al meer dan een week.

Wat gaat de tijd toch snel

Wat een raar voorjaar. Een kwakkelwinter zonder veel kou. Alles begint uit te lopen, en daar is de nachtvorst. Hele droge periode in het voorjaar. Eindelijk gaat alles uitlopen. Hup, daar is de kou weer. De plantengroei staat weer stil. Als dan de lente eindelijk echt aanbreekt en de zomer komt om een hoekje kijken, gaat het lang en hard regenen. Veel planten overleven dat niet. Op de moestuin is de aardappeloogst mislukt, de bonen zijn verdronken en de kolen hebben door het koude natte voorjaar veel last van knolvoet. Is er dan echt helemaal niets goed in de tuin?

IMG_1269

Gelukkig is er heel veel goed in de tuin. We genieten volop van alle bloemen en planten die het wel doen. Van alle vogels die in de tuin broeden of hun jongen leren vliegen. Van de Merels die zo tam zijn dat ze op één meter afstand naar wormpjes aan het zoeken zijn.

Wat het dit jaar ook erg goed doet, zijn de slakken. De Kattensnorren, Zeeuws knoopje en Basilicum zijn enkele van de vele planten waarvan we tegen elkaar zeggen; “die hadden we toch ook in de tuin staan?”. Afgekloven sprietjes geven soms aan waar ze oorspronkelijk bedoeld waren. Nu hebben we ontdekt dat slakken veel van bier houden. Ook hebben we ontdekt dat ze daar niet zo goed tegen kunnen en dat ze niet kunnen zwemmen. Kortom, het slakkenbestand is met een paar honderd afgenomen en ze zijn vrolijk aan hun eind gekomen.